The following statement was circulated by the United Socialist Party (CWI in Sri Lanka) to socialist parties and groups in Sri Lanka from 12th August.
Socialistworld.net
An open appeal to socialist organisations
Building for a socialist future in Sri Lanka
We are at a crucial juncture in Sri Lanka as the capitalist class, the state, elite and their institutions, regional powers, China, and the western imperialist powers have a common aim: defeating the mass movement that had developed – while also fighting for their individual interests and investments. Capitalists together have no solution to the crisis. Printing money, adjusting the interest rate, increasing tax, selling public services, land and essential services to the vulture capitalists, cutting wages, and borrowing more money with draconian conditions attached to it were the methods that they all agree upon. This is not acceptable for the struggling masses as it will only increase poverty and misery. Bourgeois representatives are prepared to use maximum force and do ‘whatever it takes’ to hold onto their control. Socialists and trade union activists should step up our collaboration and fight back to prevent repression and take the mass movement forward.
The current parliament does not represent the masses. Demands for the resignation of the president and all 225 parliamentarians met with military repression. But the masses have shown their power and strength, and shown that anything is possible. The masses should not accept a bogus proposal of an ‘interim government’ of looters. But the movement should organise an interim government of representatives of workers, the poor and oppressed that can take emergency measures to alleviate the crisis people face, and to organise elections to a revolutionary constituent assembly which can decide on the future of Sri Lanka.
We welcome the demands that are articulated so far by the masses and Aragalaya (Struggle), though these demands are still somewhat limited as they do not challenge the capitalist roots of this crisis. But even to win these demands, we need a strong involvement of the organised working class and the building of a democratically organised mass organisation that puts forward an alternative socialist programme. Socialists, together with our supporters in the organised worker’s movement, can take an initiative towards this.
We have had many discussions in the past with the left to unite our work on specific issues and possibly to agree on a general programme. The JVP leaders, though claiming to be on the left and even Marxist, never engaged in such democratic discussions or even tried to come close to putting forward a socialist programme as they in practice work within capitalism. The rump of the LSSP, the communist parties and a few other small organisations are mere opportunists, having repeatedly made alliances with capitalist parties, taken part in coalition governments and no longer having anything to do with building the forces of Socialism. We have to appeal to the rank and file members and supporters of these organisations who want to struggle to break with them to come towards a socialist programme. We also argued in the past that the mere collaboration of a few socialist groups alone will not be enough to create a mass organisation; but joint action on a clear programme can be a starting point to involve a wider section of the working class, particularly the organised workers in the trade unions.
Given the past history, we also face enormous difficulty in developing a general programme that we can all agree on. However, joint action based upon concrete demands that we agree on can take place while discussing what a clear programme should contain. The USP will continue to fight for a socialist programme, as we hold that no solution can be found for the current crisis on a capitalist basis. We propose all left parties trade unions and socialists to come forward to put forward a socialist programme and to win the working class and struggling masses to that programme.
Reject all capitalist representatives.
Together, we should call on the struggling masses to reject all capitalist representatives as they seek to save the current system. There should not be any trust in any of the capitalist parties. Any interim arrangement with the capitalist representatives can only destabilise, and weaken the movement. Instead, we must build our own political platform. With a democratic federal structure and with a clear programme we could bring together key sections of society and the masses. Setting up a ‘people council’ just to assist the capitalist government will not deliver on the need of the masses.
What organisation?
There is an agreement emerging on the need for building democratically organised committees in the villages and the towns to organise resistance, and democratically supervise the distribution of supplies. However, this should involve the participation of workers, farmers, and other key activists reflecting genuine representation. Democratic structures should be established where delegates are elected and accountable to the committees. Discussion should be held in terms of the role these committees can play. For example, can these committees take responsibility for and have maximum influence in workplaces that produce essential commodities, how the union branches are established and incorporated, can it bring together farmers, youth, etc. Open discussion should start about the nature of the committees along with working to build such committees –which is an urgent task. These committees through elected delegates can form a national body. This body can determine political representation too – deciding also what sort of constitution is needed, etc. The national body can help to build key sub committees such as defence committees to protect protesters from attack from the security forces and pro-government supporters. Such a committee will also appeal to the rank-and-file soldiers to be involved in the protection of the masses. It is not an easy task to organise this without clashing with state institutions, who would claim to have the power to organise society. Hence taking over key institutions and bringing them under the democratic control of the masses also should be organised.
What programme?
We must establish a united voice in at least key demands that are fundamental to any socialist organisations. The call for mass mobilisation should be linked to calling on the organised working class to take action such as a general strike. We must fight for the protection of nationalised services and bring them under the democratic control of the workers – nationalisation of the commanding heights of the economy – implementing an adequate minimum wage universally for all workers. Free trade zones and special concessions made to foreign investors to carry out super-exploitation should be abolished – trade unions and workers organisations to be organised democratically and independently of capitalist parties, etc. We must demand non-payment of debt altogether. This includes micro debt. All the debt of farmers must be cancelled immediately, for example. We should also reject any deal with the IMF and the Indian and Chinese capitalists’ looting. An international appeal should be made, particularly to the workers in the south Asian region, for solidarity actions and support. The call for the abolition of the executive presidency and draconian laws, such as the Prevention of Terrorism Act and anti-trade union legislation, poses the need for the complete change of the constitution and the complete reorganisation of society. The call for a democratically elected revolutionary constituent assembly is vital to meet this need and to prepare to re organise society. This can lead to a workers-led government and the implementation of a planned economy.
Such demands should be articulated in all our material and campaigns. While defending the freedom of press, free speech and all democratic rights, socialists also should make clear their position on the national question if we are to unite workers of all ethnicities.
We must boldly advocate a socialist alternative
Some organisations, such as the JVP, use Marxist rhetoric, but in reality do not put forward socialist ideas or work to build the forces of socialism. Collaboration with capitalists and defenders of capitalism is justified by the argument that there is no mass support existing for socialist change at this stage. This is exactly the opposite to the strategy of Lenin and the Bolsheviks in 1917 as they worked to build majority support for ‘All Power to the Soviets’ and socialism.
We know that no mass movement is pure or develops in a straight line. Economic and social demands that the masses articulate can push them to take a leap in consciousness to see the limitation of capitalism and the inability to achieve lasting solutions within the boundaries of capitalism. But socialist and the left organisations including the trade unions must lead the discussions on this openly and boldly, and put forward the necessary concrete steps that need to be taken. That is how we can work to build confidence in socialist ideas among the masses. The masses are looking for an alternative; we must explain that the alternative is a socialist one.
Below are Sinhala /Tamil Versions of this statement
සමාජවාදීන්ට විවෘත ආයාචනයක්
සමාජවාදී අනාගතයක් වෙනුවෙන් සටන් කරමු!
අපේ රට අද තීරණාත්මක මංසන්ධියකට පැමිණ සිටී. පෙර නොවූ විරූ මහජන නැගිටීම පරාජය කිරීමට පාලක පන්තියේ සියළු බලවේග – කොටස් පෙළගැසී සිටී.ධනපති පන්තියට, ධනේශ්වර රාජ්යයට, ප්රභූ පැළැන්තියට සහ ඔවුන්ගේ ආයතනවලට, කලාපීය බලවතුන්ට, චීනයට සහ බටහිර බලවතුන්ට පොදු අරමුණක් ඇත. එනම් මේ මහජන නැගිටීම පරාජය කිරීමයි. තම අවශ්යතා සහ ආයෝජන රැකගැනීම වෙනුවෙන් පෙනීසිටින ධනපති පන්තියට අද රට මුහුණ පා ඇති අර්බුදයට විසඳුමක් නැත. මුදල් අච්චුගැසීම, පොලී අනුපාතිකය ගැලපීම, බදු වැඩිකිරීම, රාජ්ය සේවාවන් කප්පාදු කිරිම ඉඩම් සහ අත්යවශ්ය මහජන සේවාවන් මජර ධනපතියන්ට විකිණීම, වැටුප් කප්පාදුව සහ ඒ හා සම්බන්ධ කුරිරු කොන්දේසි සහිතව තව තවත් මුදල් ණයට ගැනීම ඔවුන් සියළු දෙනාම එකඟ වන ක්රම වේ. මේ සියළු දේ මගින් දිළිඳුකම සහ පීඩාව වැඩිකරන බැවින් අරගල කරන ජනයාට ඒවා පිලිගත නොහැකිය. තම බලය තහවුරු කරගැනීම සඳහා අවශ්ය නම් උපරිම බලය යෙදවීමටත්, වෙනත් ඕනෑම දෙයක් කිරීමටත් ධනේශ්වරයේ නියෝජිතයෝ සූදානම්වව සිටිති. වෘත්තීය සමිති ක්රියාකාරීන් සහ සමාජවාදීන් තමන් අතර සහයෝගය වර්ධනය කරගනිමින් මර්දනය පරාජය කොට ජනතා ව්යාපාරය පෙරට ගෙනයාමට සටන් කළ යුතුය.
වත්මන් පාර්ලිමේන්තුව මහජනතාව නියෝජනය කරන්නේ නැත. ජනාධිපතිවරයා මෙන්ම 225ම එපායයි ජනමතයක් නිර්මාණය වූයේ එබැවිනි. එහෙත් පාලක පන්තිය එයට එරෙහිව මිලිටරි බලය යෙදවීය. එසේවුවද ජනයා ජනබලය ඉස්මතු කරමින් ඔවුන්ට කළහැක්කක් නැති බව පෙන්වා දී ඇත. කොල්ලකාරී දේසපාලුවන්ගේගේ ව්යාජ අන්තර්වාර ආණ්ඩු යෝජනාව ජනයා පිලිගත යුතු නැත. එයට විකල්ප වශයෙන් පොදු ජනයා මුහුණ දෙන අර්බුදය සමනය කිරීමට හදිසි පියවර ගතහැකි කම්කරුවන්ගේ, දුප්පතුන්ගේ සහ පීඩිතයන්ගේ නියෝජිතයන්ගෙන් සමන්විත අන්තර්වාර ආණ්ඩුවක් සංවිධානය කළයුතු අතර රටේ අනාගතය තීරණය කිරීම සඳහා විප්ලවකාරී ව්යවස්ථදා සභාවක් සඳහා මැතිවරණ සංවිධානය කළ යුතුය.
ජනතාව සහ අරගලය විසින් මේ දක්වා ප්රකාශ කරඇති ඉල්ලීම් සමග අපද එකඟ වන්නෙමු. එහෙත් අර්බුදයේ ධනේශ්වර මූලයන්ට අභියෝග නොකරන බැවින් මෙම ඉල්ලීම් ඇත්තේ සීමිත රාමුවකය. මෙම සීමිත ඉල්ලීම් දිනාගැනීමට පවා සංවිධිත කම්කරු පන්තියේ සවිමත් මැදිහත්වීමක් අවශ්ය වන අතර ප්රජාතන්ත්රවාදී පදනමක් මත ගොඩනැගුනු මහජන සංවිධානයක් මගින් ඉදිරිපත් කෙරෙන විකල්ප සමාජවාදී වැඩපිළිවෙළකින් තොරව මෙම ඉල්ලීම් පවා දිනාගත නොහැකිය. සමාජවාදීන් සංවිධිත කම්කරු ව්යාපාරයේ ක්රියාධරයන් සමග එක්ව මේ සඳහා මූලිකත්වය ගතයුතු වේ.
නිශ්චිත කරුණු සම්බන්ධයෙන් එක්ව වැඩ කිරීම සහ පොදු වැඩපිළිවෙළකට එකඟවීම පිළිබඳව වමේ ව්යාපාරය තුළ පසුගිය කාලයේ බොහෝ සාකච්ඡා පවත්වා ඇත. තමන් වමේ සහ සමාජවාදී යයි කියාගත්තද ජවිපෙ නායකයන් ප්රායෝගික වශයෙන් ධනවාදී රාමුව තුළ ක්රියා කරන බැවින් එවැනි ප්රජාතන්ත්රවාදී සාකච්ඡාවලට හෝ සමාජවාදී වැඩපිළිවෙළක ආසන්නයටවත් පැමිණීමට උත්සාහ කළේ නැත. සමසමාජ, කොමියුනිස්ට් පක්ෂ ඇතුළු වෙනත් කුඩා සංවිධාන වල අවස්ථාවාදීන් ධනපති පක්ෂ සමග සන්ධානගත වී, සභාග ආණ්ඩුවලට සහභාගි වී සිටින අතර සමාජවාදී බලවේග ගොඩනැගීමට කිසිදු අයුරකින් දායක වන්නේ නැත. එම සංවිධානවල සිටින සටන් කිරීමට සූදානම් සාමාජිකයන්ට ඒවායින් බිඳී සමාජවාදී වැඩපිළිවෙළක් වෙනුවෙන් පෙරට එන ලෙස ඉල්ලා සිටිය යුතුය. බහුජන සංවිධානයක් ගොඩනැගීමට සමාජවාදී සංවිධාන කීපයක් එක්වීම පමණක් ප්රමාණවත් නොවන බව අපි අතීතයේදී තර්ක කළෙමු. එහෙත් පැහැදිලි වැඩපිළිවෙළක් මත ඒකාබද්ධ ක්රියාමාර්ග විශේෂයෙන්ම වෘත්තීය සමිති තුළ ගොනුවී සිටින සංවිධිත කම්කරුවන් ඇතුළුව වැඩකරන ජනයාගෙන් පුළුල් තීරුවක් සම්බන්ධ කරගැනීමේ ආරම්භක ලක්ෂ්යයක් වියහැකිය.
අතීත අත්දැකීම්ද සැලකිල්ලට ගත්විට සැමටම එකඟ වියහැකි පොදු වැඩපිළිවෙළක් සකස් කරගැනීමේදී අප ඉමහත් දුෂ්කරතාවන්ට මුහුණදී ඇත. එසේවුවද පැහැදිලි වැඩපිළිවෙළක අඩංගු වියයුත්තේ කුමක්දැයි සාකච්ඡා කරන අතරතුර අප එකඟ වන සංයුක්ත ඉල්ලීම් මත ඒකාබද්ධ ක්රියාමාර්ග ගැනීමට පුළුවන. වත්මන් අර්බුදයට ධනේශ්වර පදනමක් මත විසඳුමක් සොයාගත නොහැකිය යන මතය අප දරන බැවින් සමාජවාදී වැඩපිළිවෙළක් වෙනුවෙන් එක්සත් සමාජවාදී පක්ෂය දිගටම සටන් වදී. සමාජවාදී වැඩපිළිවෙළක් ඉදිරිපත් කොට ඒ සඳහා කම්කරු පන්තිය සහ අරගලයේ නියුතු ජනයා දිනාගැනීම සඳහා පෙරට එන ලෙස වමේ පක්ෂ සහ කණ්ඩායම්, වෘත්තීය සමිති සහ සමාජවාදීන්ගෙන් අපි ඉල්ලා සිටිමු.
සියළු ධනේශ්වර නියෝජිතයන් ප්රතික්ෂේප කරමු.
සියළු ධනේශ්වර නියෝජිතයන් පවතින ක්රමය ආරක්ෂා කිරීම වෙනුවෙන් ක්රියා කරන බැවින් ඔවුන් සියළුදෙනා ප්රතික්ෂේප කරන ලෙස අරගල කරන ජනයාගෙන් අප එක්ව ඉල්ලා සිටිය යුතුය. කිසිදු ධනවාදී පක්ෂයක් ගැන විස්වාසයක් තැබිය නොහැකිය. ධනේශ්වරයේ නියෝජිතයන් සමග ඇතිකරගන්නා ඕනෑම අන්තර්කාලීන වැඩපිළිවෙළකින් සිදුවන්නේ ජනතා ව්යාපාරය අස්ථාවර කොට දුර්වල කිරීම පමණි. ඒ වෙනුවට අප අපේම දේශපාලන වේදිකාවක් නිර්මාණය කරගත යුතුය. ප්රජාතන්ත්රවාදී ෆෙඩරල් ව්යුහයක් සහ පැහැදිලි වැඩපිළිවෙළක් සමග අපට සමාජයේ වැදගත් තීරු සහ පොදු ජනයා එකට ගොනුකර ගතහැකිය. ධනේශ්වර ආණ්ඩුවට සහාය වීම සඳහා පිහිටුවන මහජන කවුන්සිලයකින් ජනතා අපේක්ෂාවන් හෝ අවශ්යතාවන් ඉටුවන්නේ නැත
ගොඩනැගිය යුතු සංවිධානය කුමක්ද ?
ප්රජාතන්ත්රීය ලෙස සංවිධානය කෙරෙන කමිටු ගම් නගරවල ගොඩනැගීම කෙරෙහි පොදු එකඟතාවක් උද්ගත වෙමින් තිබේ. විරෝධතා සංවිධානය කිරීම, සැපයුම් බෙදාහැරීම ප්රජාතන්ත්රවාදීව අධීක්ෂණය කිරීම මේ කමිටු මගින් සිදුකළ හැකිය. කෙසේවෙතත් නිර්ව්යාජ නියෝජනයක් පිළිඹිබු කෙරෙන අයුරින් කම්කරුවන්, ගොවියන් සහ අනෙකුත් ප්රධාන ක්රියාධරයන් මෙම කමිටු ගොඩනැගිය යුතු වේ. නියෝජිතයන් තෝරා පත්කර ගන්නා සහ කමිටුවලට වගකීමට බැඳීසිටින ප්රජාතන්ත්රවාදී ව්යුහයන් ස්ථාපිත කළ යුතු වේ. මෙම කමිටුවලට ඉටුකළ හැකි කාර්යභාරය ගැනද සාකච්ඡා කළයුතුය. නිදසුනක් වශයෙන් මේ කමිටුවලට අත්යවශ්ය ද්රව්ය නිපදවන වැඩපොළවල් සම්බන්ධයෙන් වගකීම ගතහැකිද, වෘත්තීය සමිති ශාඛා පිහිටුවාලිය හැකිද? ගොවීන්, තරුණයන් එකතු කරගත හැකිද වැනි කරුණු සම්බන්ධයෙන් මෙම කමිටුවලට වගකීමක් භාරගත හැකි සහ ඒ සම්බන්ධයෙන් උපරිම බලපෑමක් කළයුතු ආකාරය පිළිබඳවත්, කමිටුවල ස්වභාවය පිළිබඳවත් විවෘත සාකච්ඡාවක් ආරම්භ කළ යුතුය. එවැනි කමිටු ගොඩනැගීම හදිසි කාර්යයක් වන අතරම එම කමිටු විසින් තෝරාගන්නා නියෝජිතයන්ගෙන් සමන්විත ජාතික මට්ටමේ ව්යුහයක් පිහිටුවනු ලැබිය හැකිය. එයට දේශපාලන නියෝජනයේ ස්වභාවය තීරණය කළහැකි අතර අවශ්ය වන්නේ කුමණ ආකාරයේ ව්යවස්ථාවක්ද යන්නද තීරණය කළහැකිය. රජයේ හමුදා සහ එහි ආධාරකරුවන්ගෙ න් එල්ල වියහැකි ප්රහාරවලින් විරෝධතාකරුවන් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා ආරක්ෂක කමිටු ගොඩනැගීම ඇතුළු අවශ්ය වන අනු කමිටු පිහිටුවීම සම්බන්ධයෙන්ද තීරණය කළහැකිය. එම කමිටුව මගින් ජනයා ආරක්ෂා කරගැනීම සඳහා සම්බන්ධ වන ලෙස පහළ මට්ටමේ සෙබළුන්ට ආයාචනා කිරීමටද හැකිය. සමාජය සංවිධානය කිරීමේ බලය ඇතැයි කියන රාජ්ය ආයතන සමග නොගැටී මෙය සංවිධානය කිරීම පහසු කාර්යයක් නොවේ. එබැවින් ප්රධාන රාජ්ය ආයතන පවරාගෙන ඒවා මහජනයාගේ ප්රජාතන්ත්රවාදී පාලනය යටතට ගෙනඒමද සංවිධානය කළයුතුය.
වැඩපිළිවෙළ කුමක්ද ?
ඕනෑම සමාජවාදී සංවිධානයකට මූලික වන ප්රධාන ඉල්ලීම් සම්බන්ධයෙන්වත් එක්සත් හඬක් නැගිය යුතුය. මහා වැඩ වර්ජනයකට යොමුවන ලෙස සංවිධිත කම්කරු පන්තියට ආයාචනා කරන අතර එය ජනයා බලමුළු ගැන්වීමට කරන කැඳවීමක් සමග බද්ධ කළයුතුය. ජනසතු කරන ලද සේවාවන් ආරක්ෂා කරගැනීම සහ ඒවා කම්කරු පන්තියේ ප්රජාතන්ත්රවාදී පාලනය යටතට ගෙනඒම සඳහා සටන් කළ යුතුය. ආර්ථිකයේ මුදුන් ලෙෂ සැලකෙන මර්මස්ථාන ජනසතු කිරීම සහ සියළුම සේවකයන් සඳහා අවම වැටුපක් ක්රියාත්මක කරගැනීම, නිදහස් වෙළෙඳ කලාප සහ කම්කරුවන් සූරාකෑම සඳහා ආයෝජකයන්ට ලබාදී ඇති විශේෂ සහන අහෝසි කිරීම, වෘත්තීය සමිති සහ කම්කරුවන්ගේ වෙනත් සංවිධාන ධනපති පක්ෂවලින් ස්වාධීනව ගොඩනැගීම වැනි ඉල්ලීම් එහිලා පෙරට ගගතයුතු වේ.
සියළු විදේශ ණය ගෙවීම් වහාම අත් හිටුවිය යුතු අතර සියළු ක්ෂුද්ර ණය කපාහැරිය යුතුය. ගොවීන් ගෙවීමට ඇති සියලුම ණය වහාම අහෝසි කළයුතුය. ජාත්යන්තර මූල්ය අරමුදල සහ ඉන්දීය සහ චීන කොල්ලකරුවන් සමග එළඹෙන සියළු ගිවිසුම් අප ප්රතික්ෂේප කළයුතුය. සහයෝගිතා ක්රියාමාර්ග සහ ආධාර සඳහා අප ජාත්යන්තර කම්කරු පන්ති ව්යාපාරයට විශේෂයෙන්ම දකුණු ආසියානු කලාපයේ කම්කරුවන්ට ආයාචනා කළයුතුය. විධායක ජනාධිපති ක්රමය සහ ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත සහ වෘත්තීය සමිති මර්දන නීති අහෝසි කිරීම සඳහා වන ඉල්ලීම් තුළින් ව්යවස්ථාව සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් කිරීම සහ සමාජය සහමුලින්ම ප්රතිසංවිධානය කිරීමේ අවශ්යතාව ඉස්මතු කෙරේ. මේ අවශ්යතාව සපුරාගැනීමටත් සමාජය ප්රතිසංවිධානය කිරීමටත් විප්ලවකාරී ව්යවස්ථා සම්පාදන මණ්ඩලයක් පිහිටුවීමේ අවශ්යතාව උද්ගත වේ. මේ තුළින් කම්කරු පන්තියේ නායකත්වයෙන් යුතු රජයක් පිහිටුවීමටත් සැලසුම් ගත ආර්ථිකයක් ක්රියාත්මක කිරීමටත් මග පාදාගත හැකිය.
මෙම ඉල්ලීම් අපගේ සියළු ප්රකාශ සහ උද්ඝෝෂණවලදී මතුකළ යුතුය. මාධ්ය නිදහස, භාෂණයේ නිදහස සහ සියළු ප්රජාතන්ත්රවාදී අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීම වෙනුවෙන් පෙනී සිටින අතර සියළු ජනවර්ගවලට අයත් කම්කරුවන් එක්සත් කිරීමට නම් සමාජවාදීන් ජාතික ප්රශ්නය සම්බන්ධයෙන් වන ඔවුන්ගේ ස්ථාවරයන් පැහැදිලි ලෙස දැක්විය යුතුය.
සමාජවාදී විකල්පයක් වෙනුවෙන් නොපැකිලව පෙනීසිටිමු
ජවිපෙ වැනි සමහර සංවිධාන මාක්ස්වාදී වාචාල කතා කියන නමුත් ඇත්ත වශයෙන්ම සමාජවාදී අදහස් ඉදිරිපත් කරන්නේ හෝ සමාජවාදී බලවේග ගොඩනැගීමට ක්රියා කරන්නේ නැත. මේ අවස්ථාවේදී සමාජවාදය සඳහා මහජන සහයෝගයක් නොමැති බවට තර්ක කරමින් ඔවුන් ධනපතියන් සහ ධනවාදයේ ආරක්ෂකයන් සමග සහයෝගයෙන් ක්රියා කිරීම සාධාරණීකරණය කරනු දැකිය හැකිය. මෙය 1917දී ලෙනින් සහ බොල්ෂේවික්වරුන් අනුගමනය කළ උපායමාර්ගයට මුළුමනින්ම පටහැනිය. ඔවුන් කටයුතු කළේ ‘සියළු බලය සෝවියට් සභාවලට‘ සහ සමාජවාදය සඳහා බහුජන සහයෝගය දිනාගැනීම උදෙසාය.
කිසිදු බහුජන ව්යාපාරයක් සුපිරිසිදු නොවන බවත් ඒවා වර්ධනය වන්නේ සරල රේඛීයව නොවන බවත් අපි දනිමු. තම ආර්ථික සහ සමාජ ඉල්ලීම් දිනාගැනීමට කරන අරගලය තුළින් ධනවාදයේ සීමාවන් සහ ධනවාදයේ හතර මායිම් තුළින් කල් පවත්නා විසඳුම් සපයාගත නොහැකි බව හඳනාගැනීම මගින් ජන විඤ්ඤාණය පිමි ගණනාවකින් ඉදිරියට යනු ඇත. වෘත්තීය සමිති ඇතුළු වමේ සංවිධාන සහ සමාජවාදීන් මේ පිළිබඳව විවෘතව සහ නිර්භීතව සාකච්ඡා මෙහෙයවිය යුතු අතර ගත යුතු සංයුක්ත පියවරයන් ඉදිරිපත් කළ යුතුය. සමාජවාදී අදහස් පිළිබඳව ජනයා තුළ විස්වාසය ගොඩනැගිය හැක්කේ එවැනි ක්රියාමාර්ගයකිනි. අර්බුදකාරී තත්වය තුළ ජනතාව විකල්පයක් සොයමින් සිටී. විකල්පය සමාජවාදය බව අප තිරසර ලෙස කියා සිටිය යුතුය.
Tamil Version
சோசலிச அமைப்புகளுக்கு ஒரு வெளிப்படையான வேண்டுகோள்
இலங்கையில் சோசலிச எதிர்காலத்தை கட்டியெழுப்புதல்
இன்று நாங்கள் மிகவும் நெருக்கடிகள் நிறைந்த கால கட்டத்தில் நிற்கின்றோம். முதலாளித்துவ வர்க்கம், அரசு, உயரடுக்கு (Elite) மற்றும் அவர்களது நிறுவனங்கள், பிராந்திய வல்லரசுகள், சீனா மற்றும் மேற்கு ஏகாதிபத்திய சக்திகள் ஆகியன ஒரு பொதுவான இலக்கை கொண்டிருக்கின்றன. இலங்கை அரசுக்கு எதிராக வளர்ந்து வருகின்ற வெகுஜன இயக்கத்தை தோற்கடிப்பது – அதே நேரத்தில் தமது தனிப்பட்ட நலன் மற்றும் முதலீடுகளை பாதுகாப்பதும் அவர்கள் முதன்மை இலக்காக இருக்கிறது.
முதலாளித்துவ வர்க்கத்திடம் தற்போதைய நெருக்கடிக்கான தீர்வு இல்லை. பணத்தை அச்சிடுவது, வட்டி விகிதத்தை சரிசெய்தல், வரியை அதிகரிப்பது, பொதுச் சேவைகள்/நிலம் மற்றும் அத்தியாவசிய சேவைகளை முதலாளிகளுக்கு விற்பது, கூலியைக் குறைப்பது, கடுமையான நிபந்தனைகளுடன் அதிகப் பணத்தைக் கடனாகப் பெறுவது ஆகியவை அவர்கள் அனைவரும் ஒப்புக் கொள்ளும் முறைகள். இது வறுமையையும் சாதாரண மக்கள் மீதான சுமையையும் அதிகரிக்கும் என்பதால் போராடும் மக்களால் அவர்கள் முன்வைக்கும் தீர்வுகளை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. முதலாளித்துவப் பிரதிநிதிகள் தங்கள் கட்டுப்பாட்டை இழக்காமல் இருப்பதுக்கு, ‘எதை வேண்டுமானாலும்’ செய்வதற்கும் அதிகபட்ச பலத்தை பயன்படுத்துவதற்கும், தயாராக உள்ளனர். அடக்குமுறையைத் தடுக்கவும், வெகுஜன இயக்கத்தை முன்னோக்கி கொண்டு செல்லவும் சோசலிஸ்டுகள் மற்றும் தொழிற்சங்கவாதிகள் தங்களுக்கிடையிலான ஒத்துழைப்பை அதிகரிக்க வேண்டும்.
தற்போதைய இலங்கை பாராளுமன்றம் மக்களை பிரதிநிதித்துவப் படுத்தவில்லை. ஜனாதிபதி மற்றும் அனைத்து 225 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும் பதவி விலக வேண்டும் என்ற கோரிக்கைகள் இராணுவ அடக்குமுறையை சந்தித்தன. ஆனால் பொதுமக்கள் தங்கள் சக்தியையும் பலத்தையும் காட்டியுள்ளனர், மேலும் எதையும் சாதிப்பது சாத்தியம் என்றும் காட்டியுள்ளனர். கொள்ளையடிப்பவர்களின் ‘இடைக்கால அரசாங்கம்’ என்ற போலியான முன்மொழிவை பொதுமக்கள் ஏற்கக் கூடாது. மாறாக வெகுஜன இயக்கத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் தொழிலாளர்கள், ஏழைகள் மற்றும் ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் பிரதிநிதிகளைக் கொண்ட ஒரு இடைக்கால அரசாங்கத்தை ஒழுங்கமைக்க முன்வரவேண்டும், இந்த இடைக்கால அரசானது மக்கள் எதிர்கொள்ளும் நெருக்கடியைத் தீர்ப்பதற்குரிய அவசர நடவடிக்கைகளை எடுக்க முடியும், மேலும் இலங்கையின் எதிர்காலத்தை தீர்மானிக்கக்கூடிய ஒரு புரட்சிகர அரசியலமைப்பு சபைக்கான(revolutionary constituent assembly) தேர்தல்களை ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும்.
பொதுமக்கள் மற்றும் அறகலயா (போராட்டம்) இதுவரை வெளிப்படுத்திய கோரிக்கைகளை நாங்கள் வரவேற்கிறோம், இருப்பினும் இந்தக் கோரிக்கைகள் இந்த முதலாளித்துவ நெருக்கடியின் வேர்களுக்கு சவால் விடாததால் இன்னும் ஓரளவு மட்டுப்படுத்தப்பட்டவையாகவே உள்ளன. ஆனால், இந்தக் கோரிக்கைகளை வென்றெடுப்பதற்கும் கூட, நமக்கு ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட தொழிலாள வர்க்கத்தின் வலுவான ஈடுபாடும், மாற்று சோசலிச வேலைத்திட்டத்தை முன்வைக்கும் ஜனநாயக ரீதியாக ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட வெகுஜன அமைப்பைக் கட்டியெழுப்புவதும் தேவை. சோசலிஸ்டுகள், ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட தொழிலாளர் இயக்கத்தில் உள்ள நமது ஆதரவாளர்களுடன் சேர்ந்து, இதற்கான முயற்சியை முன்னெடுக்க முடியும்.
குறிப்பிட்ட பிரச்சினைகளில் எங்கள் பணியை ஒருங்கிணைக்கவும் மற்றும் ஒரு பொது வேலைத்திட்டத்தில் உடன்படவும் கடந்த காலங்களில் நாங்கள் பல விவாதங்களை நடத்தியுள்ளோம். ஜே.வி.பி தலைவர்கள், தங்களை இடதுசாரிகள் மற்றும் மார்க்சிஸ்ட் என்று கூறிக்கொண்டாலும், அத்தகைய ஜனநாயக விவாதங்களில் ஈடுபடவில்லை அல்லது நடைமுறையில் முதலாளித்துவத்திற்குள் வேலை செய்வதால் ஒரு சோசலிச வேலைத்திட்டத்தை முன்வைக்க முயற்சிக்கவில்லை. லங்கா சமசமாஜக் கட்சி, கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகள் மற்றும் இன்னும் சில சிறிய அமைப்புக்கள் வெறும் சந்தர்ப்பவாதிகள்தான். பலமுறை முதலாளித்துவக் கட்சிகளுடன் கூட்டணி வைத்துக்கொண்டு, கூட்டணி அரசாங்கத்தில் பங்குபற்றியவர்கள் இவர்கள். சோசலிசத்தின் சக்திகளைக் கட்டியெழுப்புவதில் எந்த அக்கறையும் அவர்களுக்கு இல்லை. ஒரு சோசலிச வேலைத்திட்டத்தை நோக்கி வருவதற்கு, இந்த அமைப்புகளின் உறுப்பினர்களுக்கும் ஆதரவாளர்களுக்கும் இந்த சந்தர்ப்பவாத அரசிலில் இருந்து பிரிந்து போராட்ட அரசியலை நோக்கி வருமாறு நாம் வேண்டுகோள் விடுக்க வேண்டும். இதே சமயம் ஒரு வெகுஜன அமைப்பை உருவாக்குவதற்கு ஒரு சில சோசலிச குழுக்களின் ஒத்துழைப்பு மட்டும் போதாது என்றும் கடந்த காலத்தில் நாங்கள் வாதிட்டுள்ளோம். ஆனால் ஒரு தெளிவான வேலைத்திட்டத்தின் மீதான கூட்டு நடவடிக்கையானது, தொழிலாள வர்க்கத்தின் ஒரு பரந்த பிரிவை, குறிப்பாக தொழிற்சங்கங்களில் உள்ள ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட தொழிலாளர்களை ஈடுபடுத்துவதற்கான தொடக்கப் புள்ளியாக இருக்கும் .
கடந்த கால வரலாற்றைக் கருத்தில் கொண்டு, நாம் அனைவரும் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய ஒரு பொதுவான திட்டத்தை உருவாக்குவதில் பெரும் சிரமத்தை எதிர்கொள்கிறோம். எவ்வாறாயினும், தெளிவான திட்டத்தில் என்ன இருக்க வேண்டும் என்பதை விவாதிக்கும் போது நாங்கள் ஒப்புக் கொள்ளும் உறுதியான கோரிக்கைகளின் அடிப்படையில் கூட்டு நடவடிக்கை எடுக்கப்படலாம். USP ஒரு சோசலிச வேலைத்திட்டத்திற்காக தொடர்ந்து போராடும், ஏனெனில் தற்போதைய நெருக்கடிக்கு முதலாளித்துவ அடிப்படையில் தீர்வு காண முடியாது என்று நாங்கள் நம்புகிறோம். அனைத்து இடதுசாரிக் கட்சிகள் தொழிற்சங்கங்கள் மற்றும் சோசலிஸ்டுகள் ஒரு சோசலிச வேலைத்திட்டத்தை முன்வைக்க முன்வர வேண்டும் என்றும் அந்த வேலைத்திட்டத்திற்கு தொழிலாள வர்க்கத்தையும் போராடும் மக்களையும் வெற்றிபெறச் செய்ய முன்வர வேண்டும் என்றும் கேட்டுக் கொள்கிறோம்.
அனைத்து முதலாளித்துவ பிரதிநிதிகளையும் நிராகரிக்கவும்.
அனைத்து முதலாளித்துவப் பிரதிநிதிகளும் தற்போதைய அமைப்பைக் காப்பாற்ற முற்படுகையில், அவர்களை நிராகரிக்க போராடும் பொதுமக்களுக்கு நாம் ஒன்றாக அழைப்பு விடுக்க வேண்டும். முதலாளித்துவக் கட்சிகள் மீது நம்பிக்கை வைக்கக் கூடாது. முதலாளித்துவ பிரதிநிதிகளுடனான எந்தவொரு இடைக்கால ஏற்பாடும் இயக்கத்தை சீர்குலைத்து பலவீனப்படுதத்துவத்தில் மட்டுமே கொண்டு சேர்க்கும். மாறாக, எமக்கான அரசியல் தளத்தை நாமே உருவாக்க வேண்டும். ஒரு ஜனநாயக கூட்டாட்சி அமைப்பு மற்றும் தெளிவான வேலைத்திட்டத்துடன் நாம் சமூகத்தின் முக்கிய பிரிவுகளையும் பொதுமக்களையும் ஒன்றிணைக்க முடியும். முதலாளித்துவ அரசாங்கத்திற்கு உதவுவதற்காக ஒரு ‘மக்கள் சபை’ (People Council )அமைப்பது மக்களின் தேவையை நிறைவேற்றாது.
என்ன அமைப்பு?
எதிர்ப்பை ஒழுங்கமைக்கவும், மக்களுக்கான பொருள் விநியோகத்தை ஜனநாயக ரீதியாக மேற்பார்வையிடவும் என்ற அடிப்படையில் கிராமங்கள் மற்றும் நகரங்களில் ஜனநாயக ரீதியில் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட குழுக்களை உருவாக்க முடியும். இருப்பினும், இது மக்களின் உண்மையான பிரதிநிதித்துவத்தை பிரதிபலிக்கும் வகையில் தொழிலாளர்கள், விவசாயிகள் மற்றும் பிற முக்கிய ஆர்வலர்களின் பங்களிப்பை உள்ளடக்கியதாக இருக்க வேண்டும். பிரதிநிதிகள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மற்றும் குழுக்களுக்கு பொறுப்புக்கூறும் ஜனநாயக கட்டமைப்புகள் நிறுவப்பட வேண்டும். இந்தக் குழுக்கள் ஆற்றக்கூடிய பங்கின் அடிப்படையில் விவாதம் நடத்தப்பட வேண்டும். எடுத்துக்காட்டாக, அத்தியாவசியப் பொருட்களை உற்பத்தி செய்யும் பணியிடங்களில் இந்தக் குழுக்களினால் , அதிகபட்ச செல்வாக்கை செலுத்த முடியுமா?, தொழிற்சங்கக் கிளைகள் எவ்வாறு நிறுவப்பட்டு இணைக்கப்படலம்?, விவசாயிகள், இளைஞர்கள் எவ்வாறு ஒன்றிணைக்க முடியம் போன்றன. குழுக்களின் தன்மை குறித்து வெளிப்படையான விவாதம் தொடங்க வேண்டும். அத்தகைய குழுக்களை உருவாக்கும் பணியில் ஈடுபடுவது அவசியம்- இது ஒரு அவசர பணி. தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பிரதிநிதிகள் மூலம் இந்த குழுக்களினால் ஒரு தேசிய அமைப்பை உருவாக்க முடியும். இந்த அமைப்பு அரசியல் பிரதிநிதித்துவத்தையும் தீர்மானிக்க முடியும் – எந்த வகையான அரசியலமைப்பு தேவை, என்பதையும் தீர்மானிக்க முடியும். பாதுகாப்புப் படைகள் மற்றும் அரசாங்க ஆதரவாளர்களின் தாக்குதலில் இருந்து எதிர்ப்பாளர்களைப் பாதுகாக்க பாதுகாப்புக் குழுக்கள் போன்ற முக்கிய துணைக் குழுக்களை உருவாக்க தேசிய அமைப்பு உதவ முடியும். இத்தகைய குழு, மக்களின் பாதுகாப்பில் ஈடுபடும் சாதாரண சிப்பாய்களுக்கும் வேண்டுகோள் விடுக்கும். சமூகத்தை ஒழுங்கமைக்கும் அதிகாரம் தங்களுக்கு இருப்பதாகக் கூறும் அரச நிறுவனங்களுடன் மோதாமல் இதை ஒழுங்கமைப்பது எளிதான காரியம் அல்ல. எனவே முக்கிய நிறுவனங்களை கையகப்படுத்தி, மக்களின் ஜனநாயகக் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் கொண்டு வருவதும் ஒழுங்கமைக்கப்பட வேண்டும்.
என்ன திட்டம்?
எந்தவொரு சோசலிச அமைப்புகளுக்கும் உடன்பட வேண்டிய அடிப்படையான குறைந்தபட்ச/முக்கிய கோரிக்கைகளில் நாம் ஒன்றுபட்ட குரலை நிறுவ வேண்டும். வெகுஜன அணிதிரட்டலுக்கான அழைப்பு, பொது வேலைநிறுத்த நடவடிக்கை எடுக்க தொழிலாள வர்க்கத்தை அழைப்பதோடு இணைக்கப்பட வேண்டும். தேசியமயமாக்கப்பட்ட சேவைகளைப் பாதுகாப்பதற்கும், தொழிலாளர்களின் ஜனநாயகக் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் அவர்களைக் கொண்டுவருவதற்கும் – பொருளாதாரத்தின் முக்கிய பகுதிகளை தேசியமயமாக்குவதற்கும் – அனைத்து தொழிலாளர்களுக்கும் போதுமான குறைந்தபட்ச ஊதியத்தை நடைமுறைப்படுத்துவதற்கு நாம் போராட வேண்டும். சுதந்திர வர்த்தக வலயங்கள்/ மற்றும் வெளிநாட்டு முதலீட்டாளர்களுக்கு அதீத சுரண்டலுக்கான சிறப்பு சலுகைகள் ஏற்படுத்துவது ஒழிக்கப்பட வேண்டும். தொழிற்சங்கங்கள் மற்றும் தொழிலாளர் அமைப்புக்கள் ஜனநாயக ரீதியாகவும், முதலாளித்துவக் கட்சிகளிலிருந்து விலத்தி சுயாதீனமாகவும் ஒழுங்கமைக்கப்பட வேண்டும். கடனை முழுவதுமாக செலுத்தாமல் இருக்க வேண்டும். இதில் மைக்ரோ கடனும் அடங்கும். உதாரணமாக விவசாயிகளின் அனைத்து கடன்களையும் உடனடியாக ரத்து செய்ய வேண்டும். IMF மற்றும் இந்திய மற்றும் சீன முதலாளிகளின் கொள்ளையடிக்கும் எந்த ஒப்பந்தத்தையும் நாம் நிராகரிக்க வேண்டும். எமது நடவடிக்கைகளுக்காக ஆதரவு தரும்படி சர்வதேச வேண்டுகோள் விடுக்கப்படவேண்டும். குறிப்பாக தெற்காசிய பிராந்தியத்தில் உள்ள தொழிலாளர்களுக்கு,எமக்கான ஒற்றுமை (Solidarity) நடவடிக்கைகள் மற்றும் ஆதரவுக்காக நடவடிக்கைகள் எடுக்கும்படி அழைப்பு விடுக்க வேண்டும். நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதி முறையை ஒழிப்பதற்கான அழைப்பு, மற்றும் பயங்கரவாதத் தடைச் சட்டம், மற்றும் தொழிற்சங்க எதிர்ப்புச் சட்டம் ஆகியன தூக்கி வீசப்பட வேண்டும். இது போன்ற கொடூரமான சட்டங்களை இல்லாமல் செய்வது அரசியலமைப்பின் முழுமையான மாற்றம் -மற்றும் சமூகத்தின் முழுமையான மறுசீரமைப்பின் அவசியத்தை முன்வைக்கின்றன. இந்தத் தேவையைப் பூர்த்தி செய்வதற்கும், சமூகத்தை மறுசீரமைக்கத் தயாராவதற்கும் ஜனநாயக ரீதியாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட புரட்சிகர அரசியல் நிர்ணய சபைக்கான (revolutionary constituent assembly) அழைப்பு விடுவது முக்கியமானது. இது தொழிலாளர்கள் தலைமையிலான அரசு மற்றும் திட்டமிட்ட பொருளாதாரத்தை செயல்படுத்த வழிவகுக்கும்.
இத்தகைய கோரிக்கைகள் நமது அனைத்துப் பொருள்களிலும்(Material) பிரச்சாரங்களிலும் வெளிப்படுத்தப்பட வேண்டும். பத்திரிக்கை சுதந்திரம், பேச்சுச் சுதந்திரம் மற்றும் அனைத்து ஜனநாயக உரிமைகளையும் பாதுகாக்கும் அதே வேளையில், அனைத்து இன தொழிலாளர்களையும் ஒன்றிணைக்க வேண்டுமானால், சோஷலிஸ்ட்டுக்கள் தேசிய பிரச்சினையில் தங்கள் நிலைப்பாட்டை தெளிவுபடுத்த வேண்டும்.
நாம் சோசலிச மாற்றை தைரியமாக முன்வைக்க வேண்டும்
ஜே.வி.பி போன்ற சில அமைப்புகள் மார்க்சிய சொல்லாடல்களைப் பயன்படுத்துகின்றன, ஆனால் உண்மையில் சோசலிச சிந்தனைகளை முன்வைக்கவோ அல்லது சோசலிச சக்திகளை கட்டியெழுப்ப வேலை செய்வதோ இல்லை. இந்த கட்டத்தில் சோசலிச மாற்றத்திற்கு வெகுஜன ஆதரவு இல்லை என்ற வாதத்தின் மூலம் முதலாளித்துவவாதிகளுடனும் முதலாளித்துவத்தின் பாதுகாவலர்களுடனும் ஒத்துழைப்பது நியாயப்படுத்தப்படுகிறது. 1917 இல் லெனின் மற்றும் போல்ஷிவிக்குகள் ‘சோவியத்துகளுக்கு அனைத்து அதிகாரமும்’ என்ற அடிப்டையில் சோசலிசத்திற்கான பெரும்பான்மை ஆதரவைக் கட்டியெழுப்ப உழைத்த நடைமுறைக்கு இது நேர் எதிரானது.
எந்த ஒரு வெகுஜன இயக்கமும் தூய்மையானதல்ல – அல்லது நேர்கோட்டில் வளர்ச்சியடைவதில்லை என்பதை நாம் அறிவோம். வெகுஜனங்கள் வெளிப்படுத்தும் பொருளாதார மற்றும் சமூக கோரிக்கைகள், முதலல்லைத்துவ எல்லைக்குள் அடைய முடியாதவை. நீடித்த தீர்வுகளை அடைய இயலாமை வெகுஜனங்கள் பிரக்ஞையில் ஒரு பாய்ச்சலை ஏற்படுத்த முடியும். ஆனால் சோசலிச மற்றும் தொழிற்சங்கங்கள் உள்ளிட்ட இடதுசாரி அமைப்புகள் இது பற்றிய விவாதங்களை வெளிப்படையாகவும் தைரியமாகவும் வழிநடத்தி, தேவையான உறுதியான நடவடிக்கைகளை முன்வைக்க வேண்டும். மக்கள் மத்தியில் சோசலிசக் கருத்துக்கள் மீது நம்பிக்கையை வளர்க்கும் வகையில் நாம் செயல்பட முடியும். வெகுஜனங்கள் மாற்று வழியைத் தேடுகிறார்கள்; மாற்று சோசலிசம் என்பதை நாம் கண்டிப்பாக விளக்க வேண்டும்.
